Çocuklar gelişimleri boyunca ruhsal açıdan zorlayıcı pek çok yaşantıyla karşı karşıya kalabilirler. Travmatik olaylar, aile içinde yaşanan çatışmalar, ayrışma ve bağımsızlaşma süreçlerindeki güçlükler, okul başarısına dair kaygılar ya da akran ilişkilerinde yaşanan problemler bu zorluklardan yalnızca birkaçıdır. Bu tür deneyimler, çocuğun duygusal dünyasını, sosyal ilişkilerini, benlik gelişimini ve bilişsel-akademik işlevselliğini çeşitli düzeylerde etkileyebilir. Bu etkinin şiddeti ve biçimi, çocuğun mizacı, gelişimsel geçmişi, hayat deneyimleri ve sahip olduğu içsel-çevresel kaynaklara bağlı olarak değişkenlik gösterir. Bu nedenle her çocuk benzer durumlara aynı biçimde tepki vermez; her ruhsal zorlanma kendine özgü bir anlam taşır ve bireysel bir çerçevede ele alınmalıdır.

Çocukların duyguları, düşünceleri ve istekleri gibi içsel süreçlerini fark etme ve ifade etme becerileri henüz gelişim sürecindedir. Bu nedenle çocukların yaşadığı ruhsal zorlukları anlamak ve onlara destek olabilmek için ağırlıkla oyun ve sanat gibi sözel olmayan ifade yollarına başvurulur. 12 yaşın altındaki çocuklarla yürütülen çocuk psikoterapisi ve ruhsal değerlendirme süreçlerinde bu sebeple büyük ölçüde oyun, sanat ve diğer sözel-ağırlıklı olmayan ifade yollarından yararlanılır.

Oyun terapisi, çocuğun zorlayıcı duygu ve davranışlarının ardındaki içsel dinamikleri oyun aracılığıyla ortaya koymasına, bu duyguları anlamlandırmasına ve düzenlemesine olanak tanır. Bu süreçte çocuk, oyun yoluyla bastırdığı ya da ifade etmekte zorlandığı duygularını güvenli bir ilişkisel ortamda dışavurabilir. Oyun terapisinin temel amacı, çocuğun duygularını ve düşüncelerini tanımasına, bunları uygun yollarla ifade edebilmesine ve böylece zorlayıcı yaşantılarla daha sağlıklı bir biçimde baş edebilmesine destek olmaktır. Bu süreçte, çocuğun duygusal regülasyon kapasitesinin gelişmesi, içsel çatışmalarla daha etkili baş edebilmesi ve dış dünyaya daha esnek, uyumlu tepkiler verebilmesi hedeflenir.